سال 1998 من یک دانشجوی سال اولی در دانشگاه دیپاو، کالج کوچک هنرهای لیبرال در ایندیانا 4 بودم . همخانه من که گاهی من به او گیر می دادم ، هنگام ناهار به من گفت او به کالج آمده است تا در درجه اول یک " شوهر خوب " پیدا کند. در اثر این شوک نزدیک بود که ساندویچ مرا خفه کند. من فرض کرده بودم که مفهوم " خانم مدرک " یادگاری از دوران والدین من بود - اگر از زمان پدربزرگ و مادربزرگم نبود.یقینا این در راه خانه اقتصادی بزرگ و خوابگاه زنان منع و از بین رفته بود .
سال بعد ، من – همراه با مدیرهمکارم ، الیزابت ا.آرمسترانگ – یک مطالعه پنج ساله قوم نگاری طولی از یک طبقه خوابگاه زنانه در یک گل سر سبد عمومی در مید وست 5به عنوان بخشی از پایان نامه ام انجام می دادم ، من همچنین با والدین آن زنان مصاحبه کردم . چیزی که من پیدا کردم مرا به سال اول کالجم برگرداند . والدین زیر مجموعه آنچه که از دخترانشان می خواستند این بود که " یک مادر آشپزخوب " باشند - نه وکلا، پزشکان، یا بازرگان زن موفق باشن . یک مدل فرهنگی اینکه چگونه زن به امنیت اقتصادی برسد که مبتنی بر با هم ساخته شدن یک جفت سنتی زنانه و مردانه است .این است که ، مردان فراهم آورندگان اقتصادی و حامیان زنان خانه دار شدند . این تجدید نظر " خانم مدرک " بود ، به این معنی که ازدواج در دوران کالج، یا حتی بلافاصله بعد از آن مطلوب نبود. زنان کالج که در آن به ساخت ویژگی ها و شبکه های اجتماعی که امیدوارند که در نهایت به آنان یک شوهر موفق بدهد، اما فرض بر این بود که بهتر است تا زمانی که مردان پیش از ورود به ازدواج موفقیت خود را در بازار کار به اثبات برسانند ، صبر کنند.
این تنها مدل فرهنگی نبود که این زنان افشا کردند . در حقیقت ، آنها که در ابتدا برای تکمیل آمده بودند ، در اقلیت بودند . هر چند، همانطور که در مقاله ام نشان داده ام ، "خانم تجدید نظر : مکمل جنسیتی در دانشگاه "، زنان خیلی بیشتری کالج را بدلیل مکمل جنسیتی ترک کردند تا جامعه پذیری جنسیتی که قبلا پیشنهاد شده بود. چیزی در اردوگاه کالج اتفاق افتاده بود – که آنها را به سمت زنانگی مرفه، سفید، و علاقمند به جنس مخالف مشخص شده بوسیله تاکید بر ظاهر، محل اقامت مردان ، و یک شخصیت حبابی ، سوق داده بود.
من استدلال می کنم که مکمل جنسیتی فقط یک ویژگی زنان مجرد نیست ، بلکه در واقع توسط ویژگی های نهادی و تعاملی معمولی، چهار ساله ، مدرسه دولتی عمومی تشویق می شود. دانشگاه میدوست مانند دیگر مدارس از نوع خود، یک زیر ساخت اجتماعی و علمی با پرداخت بالا ساخته است ، که دانش آموزان خارج از سیستم دولتی علاقمند به شرکت در آن هستند . سیستم یونانی عمدتا سفید – یک نهاد تاریخی جنسیتی – و نژادی مجزا – بطور برجسته از محوطه دانشگاه بهره می برد. آرایه ای از رشته های " آسان " اصلی ، در راستای ویژگی های توسعه یافته خارج از کلاس درس ، اجازه نفوذ شخصیت زنان، دیدگاه و مهارت های اجتماعی در حوزه های دانشگاهی می دهد. این حمایت ها برای فرهنگ ها ی همتا این امکان را فراهم می سازد که در آن مکمل جنسیتی برتر از رشد است . زنانی که می خواهند به آن متعلق باشند و دوست باشند برایشان سخت است –اگر چه غیر ممکن نیست - تا از نفوذ صحنه های اجتماعی غالب در محوطه دانشگاه، که در موانع اخوت و یونانی گرایی واقع شده است ، اجتناب کنند.
ساختار زندگی در محوطه دانشگاه اتفاقی نیست. در سالهای اخیر ، کاهش حمایت دولتی و فدرالی برای آموزش عالی به موسسات عمومی ردیف وسط مانند دانشگاه میدوست اجازه داده تا دانشجویان اجتماع گرا و خارج از سیستم دولتی که با تمایلات مکمل جنسیتی وارد میشوند تهیه کنند.این فرایند مبتنی بر طبقه مفاهیمی برای آب و هوای علمی و اجتماعی که تمام دانشجویان در ورود به دانشگاه میدوست پیدا می کنند.
مساله این است اگر چه بیشتر زنان نیاز به داشتن مهارت ها و اعتبار در یک حرفه جامد دارند . یک موسسه که از مکمل جنسیتی حمایت می کند به آنان زیان جدی وارد می کند – بطور بالقوه منجر به تفاوت جنسیتی در دستمزد پس از دانشگاه می شود. شرایط برای دانشجویانی که خانواده ثروتمندی ندارند بسیار مشکل ساز است : زنان مرفه که فرم همسر مکمل از نوع شبکه اینترنتی که امید معقولی برای نجات بوسیله همسر گواهی شده بالا می دهد، و حمایت زیاد والدین بطوری که از عهده زندگی در شهرهای بزرگ و جایی که بتوانند با یک مرد " درست " مخلوط و ممزوج شوند ، برآیند . زنان با زمینه رفاهی کمتر فاقد این منابع هستند و اغلب متکی به سرمایه انسانی خود هستند تا بعد از دانشگاه آن را بسازند .
تغییر تدریجی از تحصیلات عالی به عنوان کالای عمومی – که تا حد زیادی به وسیله دولت تامین می شود – به کالای خصوصی – برای فروش به بالاترین پیشنهاد – بطور قابل توجهی نه تنها پیشرفتی در جهت برابری طبقاتی نداشت ، بلکه همچنین با اشکال خاصی از برابری جنسیتی متوقف شدند .تغییراتی در جریان است که پرداخت به سازمان هایی مانند دانشگاه میوست از منافع آنهایی که استطاعت دارند را حذف کند ، و در نتیجه ، تجربه اجتماعی انحصاری و بشدت جنسیتی نیاز دارد .
