1393/10/3 4161

بسیاری از ما هرگز 2- 3 سال نخست دوران خردسالی خود را به یاد نمی آوریم اما تجاربی که در همین سالهای ابتدایی حیاتمان کسب می کنیم، زندگی آینده ما را شکل می دهند.

خردسالی، کلید رفتار بزرگسالی


بسیاری از ما هرگز 2- 3 سال نخست دوران خردسالی خود را به یاد نمی آوریم اما تجاربی که در همین سالهای ابتدایی حیاتمان کسب می کنیم، زندگی آینده ما را شکل می دهند. بسیاری از پژوهشگران در سراسر جهان در مورد اینکه کدام تجارب  به چه صورت بر زندگی بزرگسالی انسان موثرند، تحقیق می کنند. اما به تازگی دو پژوهش مهم در این زمینه منتشر شده است. تحقیق اول که توسط مجله "رشد کودک"1 چند روز پیش منتشر شد، ادعا می کند تجارب عاطفی که کودک در سه سال نخست زندگی کسب می کند، زندگی تحصیلی، اجتماعی و حتی روابط عاشقانه او را نیز در 20 تا 30 سال آینده تعیین می کند.
 
کودکانی که در محیط های حمایتگر و مراقبت شونده رشد می کنند عملکرد بهتری در امتحانات دارند و در آینده بیشتر از دیگران موفق به کسب مدارک تحصیلی عالی می شوند. این افراد روابط اجتماعی بهتری با همسالان و همکاران خود داشته و حتی از زندگی عاطفی و عاشقانه خود نیز رضایت بیشتری دارند.  لی رابی2، روان شناس و محقق فوق تخصص درگیر در این پژوهش از دانشگاه دلاویر، بر این باور است که نقش والدین در 3 سال اول کودکی، برقراری ارتباط مثبت با کودکان است. وقتی کودکان دچار ترس یا نگرانی هستند، والدین باید این پیام را برسانند که همیشه در کنار او و مایه آرامش و حمایت از او هستند.
 
رابی با استفاده از گردآوری اطلاعات حدود 243 نفر از طریق تحقیق پیمایشی (مطالعه طولی) زندگی و رفتار این افراد را از موقع تولد تا سن 32 سالگی مورد بررسی قرار داده است. رابی و همکارانش به منازل این افراد رفته و مستقیما روابط و رفتار آنها را مورد بررسی قرار داده و در مواردی نیز این کودکان و والدینشان را به دانشگاه دلاویر دعوت کرده و مورد مشاهده قرار داده بودند.
 
گرچه رفتار والدین با کودکان در سالهای ابتدایی کودکی نقش تعیین کننده ای بر موفقیت تحصیلی، شغلی و به طور کلی زندگی کودکان در بزرگسالی دارد اما واضح است که این تنها عامل نیست و عوامل دیگری نظیر پایگاه اجتماعی و وضعیت اقتصادی خانواده نیز در موفقیت افراد نقش ایفا می کنند که البته این عوامل نیز از نظر محققان این پژوهش دور نمانده است. محققان در این پژوهش به این نتیجه رسیده اند که حدود 10% از عملکرد افراد در زمینه تحصیلی، روابط اجتماعی و زندگی خصوصی در دوران جوانی، مستقمیا با تجارب کودکی آنها در ارتباط است و 90 درصد باقی مانده به عوامل مختلفی همچون وراثت و خصوصیات ژنتیکی، شرایط روحی و روانی افراد، عوامل محیطی دیگر و حتی بخت و اقبال مربوط است.
 
در پژوهش دیگری که در مجله رشد کودک منتشر شده است محققان دریافته اند پاسخ های نوزازدان به اولین تجارب زندگی نقش تعیین کننده ای بر احتمال ابتلا به اختلال اضطراب در دوران نوجوانی دارد. در این تحقیق که در دانشگاه مریلند انجام شده رفتار حدود 165 نوزاد و والدینشان تا دوران نوجوانی مورد بررسی قرار گرفته است. محققان متوجه شده اند کودکانی که پس از جدایی از مادر یا والدین، از خود بیقراری زیادی نشان می دهند، احتمال ابتلا به اضطراب دوران نوجوانی را بیش از دیگران دارند.
 
در این پژوهش نوزدان برای دقایقی از والدین جدا می شدند به طور معمول نوزادان در هنگام جدایی از والدین واکنش ترس از جدایی یا به اصطلاح اضطراب جدایی را نشان می دهند و دچار بیقراری و گریه می شوند. اما کودکان به این مسئله واکنش های مختلفی نشان می دهند. برخی از آنها بعد از ملاقات دوباره با والدین و دلداری دادن آنها به سرعت آرام شده و علائم اضطراب در آنها رفع می شود. در حالی که برخی دیگر حتی پس از بازگشت والدین همچنان به بی قراری ادامه داده و تا مدتی نسبت به والدین رفتار طرد و عدم پذیرش نشان داده و به بی قراری و اضطراب خود ادامه می دادند. محققان با بررسی این نوزدان در یک بازه زمانی چندساله تا نوجوانی دریافته اند که این دسته از نوزادان احتمال بالاتری در ابتلا به اختلال اضطراب نوجوانی دارند.
 
جی بلاسکی3 استاد رشد انسان در دانشگاه کالیفرنیا بر این باور است که برخی از افراد به طور ذاتی نسبت به عوامل محیطی واکنش شدیدتر و بیشتر نشان می دهند این گونه افراد نسبت به اتفاقات دور و بر خود بیشتر متاثر شده و تجارب زندگی بر آنها اثر ماندگارتری دارد بنابراین وقتی این افراد در دوران کودکی با تجارب سخت یا ناخوشایند روبه رو می شوند بیشتر از دیگران متاثر شده و زندگی بزرگسالی آنها بیشتر تحت تاثیر تجارب کودکی قرار می گیرد. 
 
البته روان شناسان معتقدند تاثیر تجارب کودکی بر انسان غیر قابل ترمیم نیست و با درمان دارویی و مشاوره می توان برخی از تجارب ناخوشایند دوران کودکی را که بر زندگی بزرگسالی افراد اثرات منفی و ماندگاری دارد تا حد زیادی برطرف نمود.
پی نوشت ...
1. Child Development
2. Lee Raby
3. Jay Belsky
 
منبع:
Singh, Maanvi. (2014). Which early childhood experiences shape adult life?. NPR
منبع
سلامت 118

توضیح: نظراتی که درج می شود، صرفا نظرات شخصی افراد است و لزوماً منعکس کننده دیدگاههای این وب سایت نمی باشد.

نظر شما

ارسال

پرطرفدارترین مطالب امروز

فرق مدرسه‌های جدید و قدیم
با دانش آموزان شرور چه کنیم؟
سطوح یادگیری در طبقه بندی بلوم
شیوه های مدیریت کلاس
محدوده سکونت؛ یکی از هفت خوان ثبت‌نام مدارس
تکنیک های پرورش هوش درون فردی
تعیین اهداف آموزشی در طرح درس
چرا آموزش ریاضی مهم است؟
بالا بردن انگیزه تحصیل دانشجویان
تازه های آموزش

نقدی بر کتاب جامعه شناسی به مثابه فرم هنری

برگزاری وبینار معلمی در فضای مجازی

دلایل ترس برخی کودکان از مدرسه رفتن

چگونه آموزش مجازی نظام آموزشی را متحول می‌کند؟

باید شرایط مناسب برای آموزش‌های ترکیبی فراهم شود

چرا استعدادهای «کودکان بیش‌فعال» در نظام آموزشی شناسایی نمی‌شوند؟

پارکر پالمر، خالق کتاب شهامت تدریس

کتاب آموزش از راه دور، راهنمای آموزش آنلاین برای مدرسان دانشگاه

بار آموزش حضوری دانشگاه ها باید کاهش یابد

آموزش، مدرسه و بحران ویروس کرونا- قسمت دوم

آموزش، مدرسه و بحران ویروس کرونا- قسمت اول

برنامه آموزشی کودکان درباره تغییرات آب و هوایی

جنبش "مدرسه آزاد" در نظام آموزشی ژاپن چیست؟

تربیت کودک مهربان بهتر از کودک موفق

جای خالی اتاق های بازی و خلاقیت در مدارس

خودگویی مثبت و موفقیت در ریاضیات

آیا اندازه کلاس در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مؤثر است؟

چرا دانش آموزان تقلب می کنند؟

بچه‌های آسمان: نبرد دانش آموزان کره با کنکور

بالا بردن انگیزه تحصیل دانشجویان

تاثیر جوّ و محیط مدرسه بر عملکرد تحصیلی

آموزش نخبه پرور؛ آری یا خیر؟

آموزش پیش دبستانی مهم است

معرفی کتاب: گاه و بی‌گاهی دانشگاه در ایران

کی اولین گوشی هوشمند را برای فرزندمان بخریم؟

آموزش در شبکه های اجتماعی