گچ و تخته سیاه را فراموش کنید. ماژیک و وایت برد را هم همین طور.کتاب های درسی، جزوه ها، لوازم تحریر هم می توانند به کناری گذاشته شوند. در کلاس درس آینده به هیچ یک از اینها نیازی نخواهد بود. یک کلاس پر از شاگرد با یک تبلت برای هر نفر و یک معلم مشتاق به استفاده از شبکه های اجتماعی، همه آن چیزی است که ذهن های در حال رشد با آن درگیر خواهند شد.حداقل در یک مدرسه در نروژ این تصویر آینده نیست. واقعیت امروز است.
آن مایکلسن یک معلم در دبیرستان سندویکا در حومه اسلو، به بزرگترین نمایشگاه تکنولوژی آموزشی موسوم به بت در لندن دعوت شده است تا با دیگر معلمان علاقمند به تکنولوژی تبادل ایده و نظر کند.
خانم مایکلسن می گوید: "شبکه های اجتماعی اولین و بیشترین جایی است که آدم ها را به هم وصل می کند، ما این کار را هر روز انجام می دهیم. خارج از مدرسه یا بیرون از کار و بعضی وقتها هم در محل کارمان از شبکه های اجتماعی استفاده می کنیم."
بیشتر آدم ها این ارتباطات را تشویق می کنند. اما به نظر می رسد مدرسه آخرین جایی باشد که استفاده از شبکه های اجتماعی در آن مجاز است و خیلی وقتها دانش آموزان را از آن منع می کنند.
اندوخته های دیجیتالی
هر دانش آموزی در کلاس انگلیسی خانم مایکلسن یاد گرفته که چطور وبلاگ خودش را داشته باشد. این وبلاگ محلی شده برای اینکه هر دانش آموزی بتواند کارش را آنجا بگذارد، دیگران کار را می بینند و نظر می دهند و بعد معلم به کار شاگردان نمره می دهد.
" من اصلا از کتاب های درسی استفاده نمی کنم. چون استفاده از کتاب شیوه تدریس را محدود می کند. من چیزهایی را در صفحه اول وبلاگم پست می کنم و به دانش آموزان می‌گویم این کاری است که ما امروز می خواهیم بکنیم."
هدف این روش این است که یک فضای غنی دیجیتالی ایجاد کنیم که دانش آموز و کلاس همیشه آنلاین باشد و به دانش آموز اجازه داده شود خلاق باشد، خودش چیزهایی کشف کند به جای اینکه معلم به او جهت بدهد.
این کلاس همچنین از کوادبلاگینگ استفاده می کند، نرم افزای که همزمان چهار مدرسه را از طریق آنلاین به هم وصل می کند و دانش آموزان می توانند از طریق آن با هم حرف بزنند و در مورد کارها و بلاگ‌هایشان نظر بدهند.
هاکن بکر، دانش آموز هفده ساله مدرسه سندویکا می گوید خیلی هیجان انگیز است ما می توانیم در مورد همه چیز بخوانیم، نظر بدهیم و با دانش آموزان دیگر کشورها تبادل اطلاعات کنیم.
تازه ترین اطلاعات و دستورات کلاس هم از طریق یک صفحه فیس‌بوک گروهی داده می شود. عضویت در این گروه به این معناست که خانم مایکلسن نیازی ندارد به دانش آموزان در فیس‌بوک آنها تقاضای دوستی بفرستد و در لیست دوستان آنها قرار بگیرد آنها فقط می توانند عضو این گروه باشند و از مطالب و اطلاعات کلاس مطلع شوند.
تبادل تجربه های بین الملی
خانم مایکلسن می‌گوید اگر شما معلم انگلیسی هستید و از توئیتر استفاده نمی کنید یک چیزی کم دارید."معلم ها در توئیتر علاقه های خود را با هم در میان می گذارند، افکار و خلاقیت های تازه شان را. مردم از آمریکا، جنوب آفریقا، نیوزیلند، همه در توئیتر من هستند. می توانم از معلمان در سراسر جهان تقاضای کمک و مشاوره کنم."
کلاس همچنین به اسکایپ مجهز است و دانش آموزان در لسوتو، چین، و آمریکای شمالی با هم ارتباط برقرار می کنند و در مورد تفاوت های زندگی و فرهنگ در کشورهایشان با هم گفتگو می کنند.
بچه های دبیرستان سندویکا در حال نوشتن کتابی از تجربه یادگیری دیجتال شان هستند. در دبیرستان سندویکا همه دانش آموزان یک تبلت دارند و تمام مدرسه به اینترنت بی سیم وصل است.اما برای جیم واتسون، یک معلم انگلیسی که از مدرسه برنت وود لندن به نمایشگاه تکنولوژی آموزشی این شهر آمده دسترسی به منابع شبیه دانش آموزان مدرسه نروژی سندویکا هنوز راه خیلی درازی در پیش دارد.
این مدرسه در کلاس هایش از یک دیوار الکترونیکی استفاده می کند که به دانش آموزان اجازه می دهد با استفاده از کیبوردهای خودشان در اتفاقات کلاس سهیم شوند و نظراتشان را روی تخته بنویسند.
بچه های مدرسه برنت وود هنوز تبلت ندارند. ولی ممکن است به زودی به دانش آموزان اجازه داده شود که تبلت های خودشان را به مدرسه بیاورند.جیم واتسون می‌گوید اگر این مدرسه بریتانیایی بخواهد روشی مثل مدرسه نروژی در پیش بگیرد باید رویکرد معلمان به شبکه های اجتماعی هم عوض شود. "همه می ترسند. پانزده سال است که معلم ها به دانش آموزان می گفته اند تلفن تان را کنار بگذارید. و حالا باید به آنها بگویند تلفن ها را بیاورید بیرون."
آقای واتسون شیوه خودش را در شبکه های اجتماعی ابداع کرده است. یک کلینیک امتحانی در توئیتر به راه انداخته و شب قبل از امتحان با دانش آموزان کلاس جلسه پرسش و پاسخ در توئیتر به راه انداخته است.
جانت کرامپتون که معلم بچه های کوچک تر است، می‌گوید اینکه به کودکان اجازه دهیم از ابزارهای تکنولوژی در مدرسه ابتدایی استفاده کنند، مسئولیت سنگینی دارد.او می گوید لازم نیست هر معلمی با آخرین تکنولوژی آشنا باشد ولی باید ذهن معلم ها به روی ایده های تازه باز باشد.
خانم مایکلسن از مدرسه سندویکا می گوید، اگر معلمان ندانند چطور از شبکه های اجتماعی استفاده کنند هیچ چیزی تغییر نخواهد کرد و اگر دانش آموزان ندانند چطور از شبکه های اجتماعی استفاده کنند آنها هم مثل معلم های خود محافظه کار بار خواهند آمد.
آن ویگر دانش آموز مدرسه سندویکا می گوید: "من فکر می کنم این نوع آموزش زندگی را آسان تر می کند. اگر شما در کلاس درس نیستید، می توانید آنلاین شوید و چیزی را از دست نخواهید داد.آیا دانش آموزانی مثل هکن و آن می توانند کلاسی بدون شبکه های اجتماعی را تصویر کنند؟هر دوی آنها می خندند و می گویند نه. به همین راحتی نه.
